“Moedertaal speelt een enorme rol in je (culturele) identiteit.”

Nour Jordan

Theatermaker en multidisciplinair artiest en woordkunstenaar Nour zal tijdens Hoge Ogen (1 maart, locatie Pop Up Podium) haar intieme performance van ‘Ghriba’ met het publiek delen en deelnemen aan het panel. In dit interview neemt ze ons mee in delen van haar creatie-proces. 

Wat voor invloed heeft het maken van Ghriba gehad op de vraag: stel jezelf eens voor?

Voordat ik het idee rondom Ghriba bedacht had, stelde ik mezelf vaak voor als ‘Ik ben Nederlands, maar mijn ouders zijn Tunesisch’. In Tunesië zei ik dat ik Tunesisch was, maar in Nederland ben opgegroeid. Heel lang zat dit mij dwars, want het voelde alsof ik mezelf steeds moest rechtvaardigen.

Tijdens het in elkaar zetten van Ghriba realiseerde ik mij dat ik niet hoefde te kiezen tussen ‘alleen’ Tunesisch of Nederlands zijn. Ik ben namelijk beide. Net als de kleur paars. Deze kleur komt uit de combinatie van rood en blauw en wordt niet gezien als het een óf het ander. Nu geef ik overal aan dat ik Tunesisch-Nederlands ben.

Welke uitdaging had je niet willen missen tijdens het maken van je eerste voorstelling?

Eigenlijk alle uitdagingen die ik tot nu toe heb meegemaakt! Ik heb de voorstelling voornamelijk in mijn eentje in elkaar gezet, van concept tot aan het toneelbeeld. Maar nu ik er over nadenk, de grootste (en de leukste) uitdaging was het publiek onderdeel maken van de voorstelling. Ghriba is een intieme voorstelling en speelt zich af in een tussen-wereldse woonkamer waarin ik persoonlijke verhalen deel. Daarom is het voor mij belangrijk dat er geen scheiding tussen het mij en het publiek zit. Iedereen die met mij in deze tussenruimte zit maakt deel uit van het verhaal.

Wie hoop je te bereiken met jouw/dit werk?

Ik hoop de mensen te bereiken die net als ik tweetalig zijn opgegroeid, maar de taal van hun ouders/familie niet hebben meegekregen of niet (volledig) beheersen.

Moedertaal speelt een enorme rol in je (culturele) identiteit. Het is een van de belangrijkste verbindingen met je cultuur, je familie, je geschiedenis en vooral met jezelf. Wanneer dit stukje wegvalt, ontstaat er een bepaalde disconnectie tussen de (belangrijkste) dingen die jou jou maken en loop je tegen de vraag ‘maar wie ben ik en waar hoor ik bij?’ aan. Met Ghriba geef ik vorm aan deze struggle en hoop ik de juiste woorden mee te geven aan hen die hier ook tegenaan lopen.